MUSAFIR YANG BERKELANA

Assalamu'alaikum...

Tajuk cam ape je. Huhu..Alhamdulillah, sampai gak umah naik bas sengsorang...[tak sesat ke taiping...ngehngeh] heheh...tu pun orang hantar sampai naik bas...tq sahabat2 yg dicayangi!!! Erm...dah tiga minggu tak menaip dan menari-narikan jari atas keyboard nih...tapi momentum nak menulis ilang sejenak. Dah lama tinggal kot...huhu...ni pas kemas umah baru semangat sket nak menulis pengalaman yang tak seberapa. Kalau boleh nak sentuh sume mende...[BTN ngan psycho course tak mo sentuh langsung!!! Huhu...] moga ade la idea nak nulis nye ha...

Lepas abis je psycho course kat selayang hari selasa tuh, malam tu terus bertolak ke dungun. Balik umah kawan...sebenarnye nak tunggu eco-camp. Malas nak turun naik byk kali...[logik ke alasan ni? Walhal ipoh lagi dekat...tak kot...mak ayah suruh saye merayau sebenarnye...jangan manja sangat nak dok kat umah...ha kan dah jalan jauh tuh mak, ayah...huhu] Maka bermula permusafiran yg btol btol permusafiran la...kat terengganu tu tido kat empat umah orang, setiap satu umah dua malam...perasaan saye mcm mane? Rasa macam tak de umah sendiri pulak...huhu...gi dari satu umah ke satu umah...bawak beg...sedih gak...heh...walaupun layanan yang tuan-tuan rumah ni bagi memang la superb...tapi still...kite rasa kite hidup merempat...macam mane la agaknye orang yang tak de umah ye? Itu satu hakikat yang menginsapkan saye waktu gi dari satu umah ke satu umah.

Di sebalik rasa sedih tu, ada kemanisan nye...bile jenjalan ni kan...kite dapat peluang untuk menunaikan solat kat merata tempat, di bumi Allah nih. Kalau dulu, saye tunaikan solat selalu tak berkembang la tempatnye, kat umah, kat kolej, kat sekolah menengah...lagi lagi tempat tu...tapi bile jalan jalan nih, baru la saye btol btol merasai [merasai @ menyedari dan mengetahui adalah dua mende yg berbeza] yang Allah ni ada kat mane mane...dan walau kat mane kite berada sekalipun, kite wajib menyembah Allah. Diri rase dekat ngan Allah dan setiap kali solat kat umah umah yang berbeza nih, pasti saye akan ingat firman Allah dalam ayat 16 surah Al-Qaf yang berbunyi :



"Dan sesungguhnya kami telah menciptakan manusia dan mengetahui apa yang dibisikkan oleh hatinya, dan kami lebih dekat kepadanya daripada urat lehernya."

50:16 It was We Who created man, and We know what dark suggestions his soul makes to him: for We are nearer to him than (his) jugular vein.

[aiseh..paham ke ape yang saye katakan nih? Sbb saye rase ayat saye mcm pelik..huhu…maklum la...dah lame tak menulis] moga tempat sujud yang berbeza tu akan menjadi saksi di akhirat kelak...ameen...

Pastu, saye rasa syukur dan gembira la dapat jumpe ahli keluarga sahabat-sahabat saye. Bile jumpe parents diorang, saye sedar yang semua ibu bapa sayangkan anak-anaknya, cuma cara mereka menonjolkan kasih saying tu berbeza. Ada parents yang supportive dan encourage anak-anak supaya mencuba sendiri sesuatu mende, ada parents yang jaga anak dan manjakan anak...sedikit pun saye tak rasa cemburu bile jumpe parents orang lain...sedikit pun tak rasa ingin ditreat sperti anak-anak mereka...malah, saye merasa cukup dengan ape yang Allah kurniakan kepada saye. Everybody will feel the same of course..but that's what I want to point out here. Walau kite tak suke pun mak ayah kite punye cara, pasti dan pasti dan pasti mereka lakukan itu demi kebaikan kita...

Memandangkan terengganu ni banyak pantai...[best2] dah tak ingat bape kali dalam lapan hari tu gi pantai..huhu..subhanallah..memang cantik laut ciptaan Allah nih..tengok matahari terbit. Tengok ombak memukul pantai...teringat hadis Rasulullah s.a.w. bahawa umat Islam di akhir zaman umpama buih di lautan. Bilangannya ramai tetapi kualitinya berkecai.

Memang takut gak la bile teringat hadis nih dan melihat sendiri buih kat lautan tu...memang sekejap je hilang buih tu...huhu...moga Allah perkuatkan iman kite sume...ameeen.

Ada satu hari tu, gi pasar payang buat kali keduanya...dari seberang takir, naik bot penambang gi pasar payang dengan beg2 sume la...pastu, kene la tumpang satu kedai kat pasar payang tu baru la boleh gi jenjalan, takkan la nak angkut beg besar kesana kemari...huhu...memula merayu la kat satu kedai yg dijaga oleh seorang kakak, die tak kasi, kate tak muat...pastu tanye la lagi satu kedai, tak kasik gak...akhirnya mintak la kat sorang pakcik berumur sket nih [same je sempit tempat ngan kedai lain]...tapi die kasi...Alhamdulillah...tinggal la barang kat situ...pastu gi la beli barang pe sume...kitorang dah beli byk mende dah..pastu teringat kedai pakcik tu. Dah la tumpang barang, takkan tak beli pape kat situ kot? Huhu...terguris hati die nanti. Memang rasenye dah abis dah beli barang...tapi tah mcm mane..hati ni tergerak gak la nak beli satu baju kat kedai tuh, kawan lak beli baju jugak, sorang lagi kawan beli kain pelikat. Kire memang rezeki tuan punya kedai tu la...maybe sebab di menumpangkan beg kitorang [menolong orang dalam kesusahan]. Pastu bile nak balik, lalu la kedai tadi yg kitorang mintak tumpang beg tapi tak kasi [orang tu tau la kitorang beli byk barang kat kedai pakcik tu] pastu saye dengar la ade sorang akak ni kate kat akak tuan punya kedai "tula ko, tadi tak nak bagi tumpang." [loghat ganu lerr, saye mane reti..heh..paham je] so pengajaran? Pepaham la..sudah terang lagi berspot light.

Pengajaran-pengajaran lain yang dipelajari sepanjang cuti cuti Malaysia [termasuk eco-camp] ialah:

1. kat pasar malam terengganu satu pun tak de jual air tembikai termasuk la kat batu buruk

2. Muzium Terengganu besar dan cantik [kerajaan terengganu kene bayar nih, org promote]

3. Hargai la nenek dan datuk yang masih hidup...huhu

4. bile ukhuwah dah terbina, rasa sayang pun bersemi...hanya disedari bile orang yang dijalinkan ukhuwah dengan tu gi meninggalkan kite sama ada meninggalkan dunia buat selama-lamanya atau pun berpisah sekejap dari kite...huhu

5. Sume rezeki dan nikmat yang kite dapat, bukan satu coincidence atau kebetulan...sumenye kurniaan Allah..[perlu diingatkan, umat islam tidak patut percaya kepada kebetulan, kerana semuanya takdir Allah]

6. ada orang yang tahap pemikiran dan how people see things happening around the world tak sama dengan kite...maka bersyukur la dengan kurniaan Allah ni...bukan senang dengan usia mcm ni, kite ada kelebihan dari segi tu. Maka bersykurlah selalu, jangan bongkak, jangan sombong, tanpa Allah, kite nih bagaikan layang-layang terputus talinya...

7. kalau senyum ngan ikhlas kat baby, mesti baby tu senyum balik kat kite..tol tak? Huhu..[ape kaitan??]

8. makanan kat terengganu murah-murah, makan la byk2...tapi jangan la sampai terlampau kenyang macam ular sawa ye? [pape pun, tak sangka berat badan turun satu kg, ingatkan naik..huhu..mission tak accomplished nampaknye]

9. susah nak cari sahabat, senang nak cari kawan...

10. rindu adik2 kat kolej


tu je kot nak cite...recommended, gi terengganu. Hehe [kene bayar nih kerajaan terengganu] rajin rajin berjalan, btol kate orang, byk berjalan, luas pengalaman. Series nih...gi jalan, rasa Allah dekat ngan kite. Bila dah rasa Allah dekat ngan kite, maka mudah la kite nak bermuraqabah dengan Allah dalam segala tindak-tanduk, urusan, perkataan, 'amalan, perasaan dan runtutan emosi...insyaAllah...ameen...terpanjang lak...huhu...mekasih kerana sabar membaca...wallahu'alam...



"ToTaLLy BLanK selesai menaip @ 2:51 pm"